یه چند وقتی میشه که کال اف دیوتی بازی میکنم! البته همیشه بازی میکردم، این چند وقت حرفه‌ای تر بازی میکنم... بازی اینطوریه که 100 نفر وارد یه منطقه‌ای میشیم که دورش با یه گاز کشنده محاصره شده. این منطقه خیلی بزرگه، کلی شهر از اینا داره و تو باید توی این شهرها بری اسلحه پیدا کنی و خودتو حسابی مسلح کنی و با دشمنا بجنگی. کم کم که آدما میمیرن و 100 نفر کم میشن، اون گاز کشنده که دور منطقه رو محاصره کرده هم کوچیک تر و کوچیکتر میشه تا اینکه لحظه‌های آخر بازی توی یه منطقه خیلی کوچیک میتونی باشی تا اینکه آخرین نفر باشی که زنده میمونه و اگه آخرین نفری باشی که زنده میمونه، تو برنده شدی!
بازی خیلی جالبیه، مخصوصا لحظه‌های آخر اون وقتا که دور و برت گاز کشنده اس و جاهای خیلی کمی داری که فرار کنی یا کمین کنی و از طرفی دشمن هم مثل تو داره پرسه میزنه و اینا باعث میشه خیلی استرس داشته باشی اون آخرا و دست به یه سری حرکتا بزنی که شاید در حال عادی 100 درصد بدونی که اشتباهه ولی توی اون لحظه بی مهابا انجامش بدی!
توی این بازی میتونی تمرین کنی که توی سخت‌‌ترین شرایط با آرامش عمل کنی و صبور باشی تا بهترین حرکت رو انجام بدی.
خیلی از وقتا شده تو زندگی واقعی بدون فکر، یه حرفی زدیم، یه رفتاری کردیم و چند ثانیه بعدی گفتیم: "خوب کردم که این کار رو کردم!" یا "اصلا خوب کردم که اون حرف رو زدم!" ولی کم کم که بگذره میفهمی نباید اون کار رو میکردی، نباید اون حرف رو میزدی! چه خوبه توی زندگی‌هامونم تمرین کنیم که توی یه سری شرایط صبور و با آرامش باشیم... آتش‌فشانی که فوران میکنه، اول رو خودش ریخته میشه و اول خودشو میسوزونه... :)
